«Ճանճը»
Խոնարհ ու հեզ
Մի հոգնած եզ,
Արորն ուսին,
Ճանճը պոզին
Մի իրիկուն
Գալիս էր տուն:
Մին էլ ճամփին
Մի ուրիշ ճանճ
Հենց նստածին
Ասաց. – Տո՛, մա՛նչ,
Էս եզան հետ
Որտեղի՞ց էդ:
Քիթը տնկած
Ճանճը ասաց.
— Մենք որտեղի՞ց.
Վարում էինք,
Վարատեղից:
խոնարհ — լսող, ենթարկվող, հնազանդ
հեզ — խելոք, հանգիստ, մեղմ, խոնարհ
արոր — հող վարելու գյուղատնտեսական գործիք
մանչ — տղա
վարատեղ — արտ, վարելու տեղ
- Շարունակիր բլոգում պատմել առակը ։
Մի հոգնած եզ վարատեղից տուն էր գալիս: Պոզին մի ճանճ էր նստած: Ճամփին միհատել ճանճ եկավ և այտպես ել մնաց։ Մի քանի օր անցավ և ճանճը գնաց։ Հետո ճանճը գնաց մանգալ և իր ընկերը եկավ։ Հետո ինչքան ընկեր ունեցավ ոնց որ աստղերի պես շատ։