Ուրբաթ օրը մայիսի 12-ին Մենք Հյուսիսային դպրոց 3.3 դասարանով այցելեցինք Երևանի ժողովրդական արվեստի թանգարան։ Ես այնտեղ տեսա գեղեցիկ նախշերով նկարներ ամանների վրա։ Այնտեղ տեսա այն հագուստները, որոնք տղաների և աղջիկների հին հագուստներ։ Հրթիռի պես հին չեմ հիշում ինչ։Մենք գդալներից հասկացանք ինչքան մարդ է ապրում ընտանիքում հին ժամանակներում։Նրանք հինն ժամանակներում գդալները դրել են ինչ որ քառակուսի փայտյա տուփի մեջ։Այնտեղ կա հին դաշնամուր,երազանքներին աթոռ, որի վրա նստեցի և պահեցի երազանք, որպեսզի երազանքներս կատարվի։

Ես այդ ամենի համար շնորհակալ եմ իմ ուսուցչուհուն, որ ես շատ բան իմացա հին ժամանակների մասին։

Ռուդոլֆ Էրիխ Ռասպե

(«Մյունծհաուզենի արկածները» գրքից)

Բարեբախտաբար, ես հիշեցի, որ Թուրքիայում մի այնպիսի բույս կա, որը շատ արագ է

աճում և, երբեմն, մինչև երկինք հասնում։

Դա բակլան է։ Մի րոպե անգամ չկորցնելով, մի այդպիսի բակլա տնկեցի, և բակլան

իսկույն սկսեց աճել։

Աճեց, աճեց ու շուտով հասավ լուսնին։

– Ուռա՜,– գոչեցի ես և սկսեցի ցողունով վեր բարձրանալ։

Մի ժամից հետո լուսնին հասա։

Կացինս գտնելու համար երկար ժամանակ կորցրի։ Լուսինն էլ է արծաթից, կացինն էլ.

արծաթը որ արծաթի վրա դնես, չի երևա։ Վերջիվերջո կացինս գտա մի կույտ փտած

դարմանի մեջ։

Ուրախ-ուրախ գոտուս մեջ խրեցի և ուզում էի ցած իջնել։

Բայց չհաջողվեց, արեգակը չորացրել էր բակլայի ցողունը, որը կտոր-կտոր եղավ ու

թափվեց։ Վշտից լացս հազիվ պահեցի։

Ի՞նչ անել։ Ի՞նչ անել։ Մի՞թե ես էլ երկիր չեմ վերադառնա։ Մի՞թե ամբողջ կյանքս պիտի

անցկացնեմ այս սառած լուսնի վրա։

Օ՜, ո՛չ, ո՛չ մի դեպքում։

Վազեցի իսկույն դեպի դարմանի կույտը և սկսեցի նրանից պարան հյուսել։ Պարանը

կարճ դուրս եկավ, բայց ոչինչ։ Սկսեցի պարանով ցած իջնել։ Ձախ ձեռքով իջնում էի, իսկ

աջով կացինն էի բռնել։

Շուտով պարանը պրծավ, և ես օդում կախված մնացի՝ երկնքի և երկրի միջև։ Սարսափելի

էր, բայց գլուխս չկորցրի։

Երկար չմտածելով, ամուր բռնեցի պարանի ներքևի ծայրը, կացնով տվի վերևի ծայրը

կտրեցի և կապեցի ներքևի ծայրին։ Այս բանն ինձ գետնին իջնելու հնարավորություն

տվեց։

Բայց և այնպես երկիրը հեռու էր, և շատ անգամ պետք եղավ պարանի վերևի ծայրը

կտրել և ներքևի ծայրին կապել։ Վերջապես այնքան իջա, որ քաղաքի տներն ու

պալատները երևացին։ Մինչև գետնին հասնելը երեք կամ չորս մղոն էր մնում։

Եվ հանկարծ… Օ՜ սարսափ… պարանը կտրվեց։

Ես գետնին ընկա այնպիսի ուժով, որ կես մղոն խորությամբ փոս գոյացրի։

Ուշքի գալով, երկար մտածեցի, թե այդ փոսից ինչպես դուրս գամ։ Ամբողջ օրը ոչ կերա, ոչ

խմեցի, մտածում էի ու մտածում։ Եվ հանկարծ ելքը գտա. եղունգներովս աստիճաններ

փորեցի և այդ սանդուղքով գետնի երես դուրս եկա։

Օ՜, Մյունխհաուզենը երբեք չի կորչի։

Бабушка сидела в кресле, а дедушка тоже сидел в кресле и читал газету. Мальчик играл в кубики, а девочка кормила собачку, а мама вязала носки:

(տեղեկատվական)

Մեղուներն ապրում են մեծ խմբերով և յուրաքանչյուր առանձյակ զբաղվում է որոշակի

գործով: Ընտանիքի գլխավոր անդամը մայրն է, որը ոչ մի աշխատանք չի կատարում:

Երբ փեթակում ծնվում է երիտասարդ մայր, ծեր մայրն իր պարսի հետ լքում է փեթակը:

Ծնվելուց մի քանի օր անց մայր մեղուն սկսում է առանձնանալ իր չափով և

գունավորմամբ ու տեղակայվում է փեթակի կենտրոնում:

Առողջ և ուժեղ մայրը մեղվաընտանիքի սյունն է: Առանց մոր մնացած աշխատավոր

մեղուները հատուկ ձայն են արձակում կամ հավաքվում փեթակի մուտքի մոտ:

Նոր ծնված մեղուները նեկտար չեն հավաքում, նրանց կերակրում են մյուս աշխատավոր

մեղուները: Տասն օր հետո նրանք նույնպես պետք է աշխատեն, հակառակ դեպքում

սովից կսատկեն: Աշխատանքային օրվա ավարտին մեղուները քնում են:

Մեղուները սնվում են նեկտարով և ծաղկափոշով։ Նրանք ունեն հոտառության ուժեղ

զգացողություն, և ընդունակ են նեկտարի հոտն առնել նույնիսկ մեկ կիլոմետր

հեռավորությունից:

Մեղուներն ունեն հատուկ պար, որի միջոցով նրանք կարողանում են մյուսներին

տեղեկացնել նեկտարի հարուստ պաշարների մասին, իսկ շարժումներով կարող են

հուշել նաև ծաղիկների հեռավորությունը փեթակներից: Մեկ մեղուն օրվա մեջ կարող է

նեկտար հավաքել յոթ հազար ծաղկից:

Որպեսզի 1 կգ մեղր հավաքի, մեղուն պետք է մոտ հինգ հազար անգամ դուրս գա

նեկտար հավաքելու՝ «այցելելով» ավելի քան տաս հազար ծաղիկների և թռչելով մոտ

երեք հարյուր հազար կմ տարածություն:

Մեղուն օժտված է յուրահատուկ նավիգացիոն համակարգով: Նա կարող է հեռանալ

փեթակից մոտ 8 կմ, իսկ հետո հեշտությամբ գտնել վերադարձի ճամփան, չնայած նրանց

սովորական աշխատանքային թռիչքը սահմանափակվում է 2 կմ շառավղով:

Հարցեր և առաջադրանքներ

1. Բառարանի օգնությամբ գտի՛ր անծանոթ բառերի բացատրությունը։

2. Առանձնացրո՛ւ այն տեղեկությունը, որը գիտեիր:

Մեղուներն ապրում են մեծ խմբերով և յուրաքանչյուր առանձյակ զբաղվում է որոշակի

գործով: Ընտանիքի գլխավոր անդամը մայրն է, որը ոչ մի աշխատանք չի կատարում:

Երբ փեթակում ծնվում է երիտասարդ մայր, ծեր մայրն իր պարսի հետ լքում է փեթակը:

Մեղուները սնվում են նեկտարով և ծաղկափոշով։

Մեղուներն ունեն հատուկ պար, որի միջոցով նրանք կարողանում են մյուսներին

տեղեկացնել նեկտարի հարուստ պաշարների մասին, իսկ շարժումներով կարող են

հուշել նաև ծաղիկների հեռավորությունը փեթակներից:

I go to school at 11 o’clook:

I go to school 17 o’clook:

I go to school 14 o’clook:

My birthday is on April 2։

My birthday is on April 27:

My birthday is on April 10:

Վ. Գյոթե

թարգմանությունը՝ Հ. Թումանյանի

Փոքրիկ տղան մի վարդ տեսավ,

Տեսավ մի վարդ դաշտի միջին.

Վարդը տեսավ, ուրախացավ,

Մոտիկ վազեց սիրուն վարդին.

Սիրուն վարդին, կարմիր վարդին,

Կարմիր վարդը դաշտի միջին։

Տղան ասավ.- Քեզ կպոկեմ,

Ա՛յ կարմիր վարդ դաշտի միջին։

Վարդը ասավ.- Տե՜ս, կծակեմ,

Որ չմոռնաս փշոտ վարդին.

Փշոտ վարդին, կարմիր վարդին,

Կարմիր վարդը դաշտի միջին։

Ու անհամբեր տղան պոկեց,

Պոկեց վարդը դաշտի միջին.

Փուշը նրա ձեռքը ծակեց,

Բայց էլ չօգնեց քընքուշ վարդին.

Քնքուշ վարդին, կարմիր վարդին,

Կարմիր վարդը դաշտի միջին։

Ապրիլի 19-ին մենք դասարանով ճամփորդեցինք դեպի Բյուրական։ Այդ օրը գարնանային, պարզ, արևոտ օր էր։ Այնտեղ ես տեսա լանջի ներքևում թաքնված փոքրիկ գետակ։ Այցելեցինք Արտավազիկ եկեղեցի, որը հիմնադրվել է 7–րդ դարում։ Եկեղեցին քանդված էր երկրաշարժի պատճառով, բայց նա միևնույնն է կանգուն է մնացել իր տեղում։ Ինձ ամենաշատը դուր եկավ եկեղեցին և գետակը։ Մենք ճաշեցին բոլորով, խաղացինք, երգեր երգեցինք, մի քիչ էլ հիացանք և վերադարձանք դպրոց։ Այդ օրը մենք շատ հիշարժան և հիանալի օր անցկացրեցինք։

Kim and Ken are twins and they live at the zoo. Their father is the zookeeper. He has so many things to do.
On Mondays they take a shower, the hippos join the fun. Then watch TV with the fish, the week has just begun.
On Tuesdays they eat breakfast with the pandas and the frogs. And eat dinner in the evening with chimps and cats and dogs.
On Wednesdays they clean their teeth, the crocodile helps them brush. Then at night they ride their bikes, the rhino gives a push.
On Thursdays they play football, with parrots in the park. Then take a swim in the pool, the one without the shark!
On Fridays they do their homework, the octopus helps too. Then play some games with their friends and run around the zoo.
On Saturdays they go shopping, with the kangaroos. Then come home on a big, red bus and have a little snooze.
On Sundays they are very tired and sleep until it’s lunch. Then take a walk around the zoo and see the friendly bunch.